Słownik polsko-niemiecki. 2014.
podnóże — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. podnóżeży {{/stl 8}}{{stl 7}} miejsce leżące u podstawy jakiegoś wysoko wznoszącego się obiektu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przystanąć u podnóża skały. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podnóże — n I; lm D. podnóżeży «miejsce przylegające do podstawy jakiegoś wzniesienia, wysokiej ściany, drzewa itp.» Las u podnóża góry. U podnóża zamku przepływała rzeka … Słownik języka polskiego
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
stopa — ż IV, CMs. stopapie; lm D. stóp 1. «u człowieka i większości ssaków: najniższa część nogi, opierająca się na ziemi przy staniu i chodzeniu, przystosowana do dźwigania ciężaru ciała; także odcinek odnóży owadów» Drobna, długa, krótka, kształtna,… … Słownik języka polskiego
wzgórze — n I; lm D. wzgórz «nieduże, łagodne wzniesienie terenu, niewysoka góra» Łagodne, wyniosłe wzgórze. Zalesione, piaszczyste wzgórza. Stok, zbocze wzgórza. Podnóże wzgórza … Słownik języka polskiego
